कधी न अंतरे …

नभी दूर दिन मावळू लागे

सांजवधुही पदर सावरीत भूवरी उतरे

मम मनाच्या गाभार्‍यात

कोण गे उजळे हे स्वप्नदिवे , हे स्वप्नदिवे …

क्षणी एका अवचित श्वास जडावे

पळी त्याच नयनांत जलद दाटले

येइ जवळ कोणी प्रेमभराने

स्पर्श करी पण नजर ही चुकवे , नजरही चुकवे …

कधी गीत मीलनाचे राही अधुरे

तर कुठे जुळे नाते जन्मांतराचे

अडके गुंती , वैरी मन माझे,

मज छळी साहुनी ते दु:खही परके , दु:खही परके …

अंतरास ठावे मम गुपित गहिरे,

कैसा स्वर्णस्पर्श स्वप्ना या लाभे,

हे मम स्वप्न , तेचि आप्त माझे,

सावली यांची मम कधी न अंतरे, कधी न अंतरे …